- қара кер
- Қарасы басым кер түс.Қара мен кердің аралығындағы түс.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
қара кер
Смотреть что такое "қара кер" в других словарях:
кер — I зат. г е о г р. Керіліп (созылып) жатқан биік жер. Мал к е р д е жайылып жатыр. Түсіндірме сөздікте жер бедеріне байланысты жалаң, жүрекше, к е р, мұрын, текше сөздері жоқ (Қаз. әдеб., 28.08. 1987, 14). Кер бетеге. бот. Қырда өсетін бетегенің… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
керік — 1 Қ орда., Арал; Орал, Казт.) кекірейген маңғаз, кербез. Өзінің әйелі бір к е р і к адам еді (Орал, Казт.) 2 Қ орда., Арал; Алм., Кег.; Қарақ.) бір нәрсені керіп жазып тұратын ағаш. Маған ана к е р і к т і алып берші, етіктің қонышына салып… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ара — I. 1. Ике нәрсә арасындагы бушлык, ачыклык. Ике нәрсәне аерган урталык 2. Бер объекттан икенчегә кадәрге юлны (ераклыкны) , ике ноктаның бәйләнешен аңлатканда кулл. 3. с. Ике категория, төр һ. б. ш. уртасындагы, арадаш ара күренешләр 4. бәйл.… … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
қарағаш — … 2. Қарағаштың сүрегі (ағашы). Қ а р а ғ а ш ауыр, әрі дыбысты жұтып алады. Алма ағашының түбірі жақсы (М.Сүндетов, Үзеңгі жолдас, 66). Көнімтал өлуге де, өлтіруге, Патшамен соғысуға жүр сарбаздар. Ұстаған біреу сойыл, біреу шоқпар Саптаған қ а… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
кер сауын — (Монғ.) бие емшегінің әбден сыздауы. Биені к е р с а у ы н ғып сауып, ағытып джібер қарағым (Монғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қара бұйым — (ҚХР) мазмұны керітартпа нәрселер, адамның санасын улайтын материалдар … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қара мақала — (ҚХР) мазмұны керітартпа мақала … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
сеңкер — (Қарақ.) үлкен табақ. Мынау үйден с е ң к е р д і алып келің (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
мәрдікер — Қ орда., Арал) мердігер, сарбаз, қызметші, солдат. 1916 жылы патша қазақтан м ә р д і к е р алмақ болғанда қатты дүрлікті Қ орда., Арал). Бойында шекараның окоп қазған, Атанды соның үшін м ә р т і к е р деп (Қарақ.). қ. мартікер … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
нұғара — зат. көне. муз. Былғарыдан керіп жасалған соқпалы саз аспабы. Қалмақтар «шық» деп жекеге, Қамбар бек ұрып н ұ ғ а р а (Батырлар жыры, 79). «Қазақ әдебиетінің» таяудағы бір санында Б.Қыдырбекұлының «Сөз туралы сөз»деген мақаласы жарияланды,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
